NASA’nın Cassini uydusu Satürn çevreninde , güneş sistemi dışı toz parçacığı bulan ilk uzay aracı oldu. Bu bulguyla yıldızlararası ortamdan gelen nadir bir bakış açısı getirecek. Cassini’nin 2004’de Satürn sistemine eriştiğinden beri büyük bir rol üstleniyor. Bu uydu sayesinde halkalı gaz devi ve ayları, Kozmik Toz Analizi(CDA) enstrümanı karakterize edildi. Bilhassa güney yarımkürede dev gayzerlerden püskürtülen parçacıklar çözümledi. Enceladus’tan elde edilen çoklu parçacık analizlerinde Cassini araştırma ekibi güneş sisteminin dışından gelen 36 parçacık saptadı. Bu
parçacıklar CDA ile direk kesişmeyen , bu mikro meteroitlerin 72,000 kilometre/s’i geçen hızlarda doğrudan güneş sistemimizden geçerek gittiğini gözlemlediler. Yapılan analize göre bu parçacıklar birbirine çarparak gidiyorlar. Ayrı olarak CDA kaya oluşumunda bolca gözlenen, magnezyum ve demir gibi elementleri gözlemledi. Ayrı olarak kozmik normlara göre sülfür ve karbon benzeri minerallerin eksikliği de gözlendi. Parçacıkların birlikteliği Cassini ekibini şaşkınlığa düşürdü. Saptayan bu gibi mikro meteroitlerin sayısız yıldızın ölümünde ortaya çıkmış olabileceği de belirtiliyor. Öncül yıldızlardaki bu çeşitlilik sebebiyle, toz parçacıklarında karşıt kompozisyonlar oluştuğu umuluyor. Lakin bu eğilim Cassini tarafından saptayan parçacıklarda daha gözlenebilir değil. Parçacıkların birlikteliği hali hazırda yıldızlar arası uzayda müddet gelen kimi proseslerin varlığıyla yaratıldıklarının delili olarak sunulabilir. Cassini grubu bu kuramı dile getiriyor yeni yaratılan parçacıklar , sonraki süpernovaların yıldızlar arası uzaya şok dalgaları yollayarak, yine toz taneciklerini parçalayarak yeniden pek çok parçacığa dönüştürdüğünü düşünüyor. Bu tesir bugün gözlemlenen parçacıkların karışmış materyalleri izah edebilir.
Yeniden de yıldızlararası uzaya ait bilgimiz hali hazırda çok yeni , bakalım Hawking’in veyahut NASA’nın projelerin yıldızlararası uzaya ait yeni veriler sunabilecek mi ? Bugüne yıldızlar arası uzaya en yakın olan araştırma gemisi 70lerde yollanan Voyager 2 aracı o da 2012’de yıldızlararası uzaya Ağustos 2012’de girdi.
parçacıklar CDA ile direk kesişmeyen , bu mikro meteroitlerin 72,000 kilometre/s’i geçen hızlarda doğrudan güneş sistemimizden geçerek gittiğini gözlemlediler. Yapılan analize göre bu parçacıklar birbirine çarparak gidiyorlar. Ayrı olarak CDA kaya oluşumunda bolca gözlenen, magnezyum ve demir gibi elementleri gözlemledi. Ayrı olarak kozmik normlara göre sülfür ve karbon benzeri minerallerin eksikliği de gözlendi. Parçacıkların birlikteliği Cassini ekibini şaşkınlığa düşürdü. Saptayan bu gibi mikro meteroitlerin sayısız yıldızın ölümünde ortaya çıkmış olabileceği de belirtiliyor. Öncül yıldızlardaki bu çeşitlilik sebebiyle, toz parçacıklarında karşıt kompozisyonlar oluştuğu umuluyor. Lakin bu eğilim Cassini tarafından saptayan parçacıklarda daha gözlenebilir değil. Parçacıkların birlikteliği hali hazırda yıldızlar arası uzayda müddet gelen kimi proseslerin varlığıyla yaratıldıklarının delili olarak sunulabilir. Cassini grubu bu kuramı dile getiriyor yeni yaratılan parçacıklar , sonraki süpernovaların yıldızlar arası uzaya şok dalgaları yollayarak, yine toz taneciklerini parçalayarak yeniden pek çok parçacığa dönüştürdüğünü düşünüyor. Bu tesir bugün gözlemlenen parçacıkların karışmış materyalleri izah edebilir.
Yeniden de yıldızlararası uzaya ait bilgimiz hali hazırda çok yeni , bakalım Hawking’in veyahut NASA’nın projelerin yıldızlararası uzaya ait yeni veriler sunabilecek mi ? Bugüne yıldızlar arası uzaya en yakın olan araştırma gemisi 70lerde yollanan Voyager 2 aracı o da 2012’de yıldızlararası uzaya Ağustos 2012’de girdi.
Yorumlar
Yorum Gönder